معاون پژوهشی دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران مطرح کرد ؛
امکان توسعه کشاورزی در بیابان با روشهای نوین
به گزارش روابط عمومی دانشکدگان؛ دکتر کامبیز پورطهماسی در نخستین جلسه دبیرخانه ستاد توسعه کشاورزی پایدار که روز شنبه چهارم مرداد در دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران در کرج برگزار شد، اظهار کرد: دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی نقشی کلیدی در حل چالشهای بخش کشاورزی دارند و میتوانند با ارائه راهکارهای علمی، دولت را در تحقق اهداف مرتبط با امنیت غذایی پایدار و دانشبنیان یاری دهند.
وی با بیان اینکه یکی از اهداف اصلی ستاد توسعه پایدار کشاورزی، بهرهگیری از ظرفیتهای دانشگاهی در بخش اجرایی است، افزود: دانشگاهها با ساماندهی آموزش و تحقیقات کشاورزی در کشور میتوانند نقش مؤثری در ارتقاء بهرهوری در زنجیره تولید، تأمین و ارزش محصولات ایفا کنند.
دکتر پورطهماسی ادامه داد: این ستاد میتواند با هدایت مراکز نوآوری و فناوری در حوزه کشاورزی و زیستفناوری، اولویتهای ملی را در این حوزه شناسایی و عملیاتی کند. همچنین با انجام پهنهبندی کشاورزی، امکان تعیین اولویتهای منطقهای فراهم میشود.
وی ارتقاء سطح آگاهی روستاییان و جوامع محلی را یکی از ضرورتهای مهم دانست و تصریح کرد: تدوین دورههای آموزشی کوتاهمدت برای کارشناسان، بهرهبرداران و تولیدکنندگان با استفاده از ابزارهای مناسب، یکی از راهبردهای مهم در بخش آموزش بهشمار میرود.
معاون پژوهشی دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران با اشاره به لزوم افزایش بهرهوری و کاهش مصرف آب در گلخانهها گفت: توسعه کشاورزی پایدار و تأمین امنیت غذایی مستلزم توجه ویژه به مدیریت منابع آبی است. استفاده از فناوریهای نوین و بهویژه پیادهسازی اتوماسیون هوشمند کشاورزی با تکیه بر هوش مصنوعی در این زمینه ضروری است.
وی ادامه داد: یکی از اولویتهای اصلی برای توسعه کشاورزی حمایتی در کشور، احیا و حفاظت از دشتهای قزوین، خوزستان و مغان است. همچنین افزایش بهرهوری در دیمزارها و اجرای طرح جهش تولید در این اراضی، با هدف تولید علوفه و دانههای روغنی، از جمله برنامههایی است که میتواند در دستور کار ستاد قرار گیرد.
دکتر پورطهماسی در پایان با تأکید بر تغییر رویکرد در مواجهه با بیابانها اظهار کرد: با توجه به بحرانهای آب و خاک و با بهرهگیری از تجارب جهانی، میتوان با استفاده از روشهای نوین و کشت گیاهان مقاوم در شرایط کنترلشده، بیابانها را به عرصهای برای تولید محصولات کشاورزی تبدیل کرد.
نظر شما :