اداره حراست
حراست در لغت به معنای پاسداری و مراقبت کردن میباشد. از لحاظ عرف اداری حراست به نهادی گفته میشود که در تشکیلات یک سازمان وجود داشته و وظیفه مراقبت از سلامت اجزای ریز و درشت آن تشکیلات را در برابر انواع و اقسام انحرافهای موجود را به عهده دارد.
وظایف حراست:
وظیفه حراست به پنج دسته تقسیم میشود:
۱. حفاظت و صیانت از دانشجویان، کارکنان و اعضای هیأت علمی در برابر آسیبها و تهدیدات احتمالی
۲. ارائه مشاوره و اطلاع رسانی به موقع از وضعیت سازمان به مقام ارشد سازمان و سایر مراجع ذیربط
۳. حفاظت از اماکن، تأسیسات و تجهیزات
۴. حفاظت از اسناد
۵. حفاظت it
این وظیفهی کلی دارای جزئیاتی است که موارد زیر را شامل میشود:
- ارائه خدمات مشورتی مورد لزوم به ریاست در زمینههای مختلف از جمله:
- الف) شناسایی عوامل ایجاد نارضایتی دانشجویان، اساتید و...
- ب) شناسایی عوامل فساد و سو استفادههای احتمالی در زمینههای مختلف
- ایجاد ارتباط و هماهنگی با سازمانها و نهادهای استانی در امور مختلف.
- ارتباط تنگاتنگ با مدیران و رؤسای دانشکدهها و با تشکلهای دانشجویی.
- پیش بینی، پیشگیری و رفع بحرانها، اعتصابات و جلوگیری از بروز شایعات با هماهنگی مسئولین و مراجع ذیصلاح
- اتخاذ تدابیر حفاظتی لازم در مواقع بازدید مقامات عالی رتبه کشوری و مدیران ارشد و...
- نظارت و مراقبت بر گردهماییها و جلسات و تأمین امنیت آنها.
- کنترل و نظارت بر حضور و اشتغال اتباع خارجی در محیط.
- طبقه بندی تأسیسات و حفاظت از آنها به منظور جلوگیری از هرگونه نفوذ، اخلال نظم و خراب کاری و انجام اقدامات و پیش بینیهای لازم بمنظور جلوگیری از حوادث و سوانح احتمالی
- ارائه خدمات آموزشی و توجیه پرسنل در راستای حفاظت پرسنلی، مراقبتهای حفاظتی از تأسیسات و اماکن و حفاظت از اسناد طبقه بندی شده
- حفاظت از اماکن، تأسیسات، ساختمانها و اقدام لازم در موارد پیشگیری از حریق، سرقت و خرابکاری و یا سایر اتفاقات و حوادث مهم و...
- کنترل ورود و خروج کارکنان، دانشجویان و مراجعین و کنترل وسایل نقلیه.
نقش حراست در پیشگیری از وقوع تخلفها
به طور کلی سه نقش اساسی برای حراست به منظور پیشگیری از وقوع تخلفها در محیط وجود دارد:
اول: نقش هشدار دهنده یا پیشگیری کننده.
دوم: نقش اصلاح کننده یا درمان کننده.
سوم: نقش جداکننده از سیستم.
در پایان این وظیفه خطیر حراست از جهاتی شبیه به نهادهای بهداشتی درمانی است چنانچه این نهاد در ابتدا سعی بر آن دارد که اول از هر آلودگی و بیماری پیشگیری نماید و در مرحله بعد اگر احتمالاً کسی آلوده شد او را درمان نماید و در نهایت اگر دو روش قبلی مؤثر واقع نشد مراتب جهت اقدام قانونی به مراجع ذیربط ارجاع دهد.